Welke kerst blijft er het meest in je herinnering hangen?
Vaak zijn dit de kerstdagen die iets met zich mee brengen.
Vrolijke gebeurtenissen, verdriet of iets anders dat je bezig houdt maar wel veel indruk maakt.
Als ik aan mijn kerstdagen denk dan komen er veel herinneringen naar boven.
Deze dagen hoorde ik iemand over de zondagsschool en ik zag mezelf zo weer in de kerk van Klaaswaal onder die grote kerstboom staan.
Met een boekje en een sinaasappel. En die imposante kerstboom. Als je even je ogen dichtkneep konden alle lichtjes zweven…..
Ik zat in de kerk van Enschede. Winterse dagen in 2001.
Toen ik mijn ogen even dichtkneep zweefden alle lichtjes op de muziek van Herman van Veen.
Even, heel even ging alles aan me voorbij.
De kerstfeestviering onder die Klaaswaalse kerstboom, het boekje, de sinaasappel en mijn vader.
Statig in de kerkbank.
Het kerstconcert in 2001 was voor mij geschreven. Zo voelde het.
Elk liedje had betrekking op mijn vader die kort daarvoor in november was overleden. Elk woord sneed en heelde.
De zwevende lichtjes kwamen vanzelf. Ze dreven……
Elk jaar als de dagen donker worden, de kou gaat snijden en er zo hier en daar wit naar bekenden komt wordt elke viool even die viool van die mooie kerk in Enschede.
Vaders hebben iets bijzonders.
Ik heb het Herman wel eens laten weten en hij verpakt het op zijn wijze in zijn eigen “vaders”.
Iedereen heeft zo de herinneringen aan ouders. Dat kan verpakt zijn in een liedje, een foto, een geur…….
De cd andere namen van Herman van Veen, het boek Troost, het vioolspel van “Maarten Maarten” assioceer ik direkt met het kerstconcert in Enschede en de weken rond het overlijden van mijn vader.
Bijzonder toch eigenlijk dat zulke momenten en de muziek die erbij hoort zoveel ontroering kan geven maar tegelijkertijd zoveel troost kan bieden.
Ik herken alle muziek uit die grote kerk.
Muziek neemt zo’n belangrijke plaats in. Onze herinneringen kunnen we allemaal ophangen aan melodieen.
Zou er eigenlijk iemand zijn die dat niet heeft?
Ik ben weleens jaloers op de muzikanten die met een enkele melodie zoiets kunnen oproepen. Die een ode kunnen en durven brengen aan hun vader.
Als ik het doe dan stop ik het in beelden. Schilderijen en foto’s.
Mijn eigen verhaal zit verstopt onder een paar lagen verf en hangt misschien op een plek die helemaal niets te maken heeft met herinneringen of mijn jeugd.
Het zijn wel mijn herinneringen. Verstopt of niet verstopt. Niemand kan dit ooit van je weg nemen.
Ik hoorde gisteren een mooi kerstlied van Babette van Veen en Mike Bodde. Het rook naar toen.
Hoe ouder je wordt hoe meer je de beelden van vroeger gaat koesteren. Elke foto heeft een verhaal. Elke verhaal heeft zijn ontroering.
Vandaag heb ik weer even “Maarten Maarten” geluisterd.
Vandaag hoorde ik in de verte even een mannenkoor zingen en stond ik onder een grote kerstboom.
Zag een natte straat in Enschede en rook een sinaasappel die ik stevig vasthield omdat ik anders mijn boekje niet kon vasthouden.
Ik vierde al een klein beetje kerst en zag even de lichtjes zweven.
