Eddy is overleden. Twee weken geleden hebben we gesproken over een laatste foto van de man die zo groot was in de vorige eeuw. De man die ik gekend heb als een rasmuzikant die bovendien bij mij als de meest beleefde en vriendelijkste gitarist overkwam. Een op en top “gentleman” die altijd voor iedereen een praatje had en vooral belangstellend was in het verhaal van de ander.
Eddy sprak altijd iedereen met u aan. “Zo ben ik nou eenmaal opgevoed. En met twee woorden spreken….” Toen ik hem vertelde dat ik altijd aan mijn vader moest denken als ik hem zag wilde hij alles over mijn vader horen. “Wat was het lievelingslied van je vader” vroeg hij. En hij zong “Zonnig Madeira” voor me……Ik heb hem daarna twee keer naar Sommelsdijk gehaald. De laatste keer zong hij vier toegiften in het verpleeghuis en ging op de gang nog verder.
Hoeveel keren heb ik zijn liedjes wel niet gehoord op de langspeelplaten van mijn ouders en op de radio. Als ik uit school kwam en de radio stond zachtjes op de achtergrond te pruttelen dan kwam hij vaak voorbij. Mijn moeder zong ze altijd mee. Uit haar hoofd en ik kende al heel jong het hele repertoire van Christiani. Veel liedjes zijn ook nog bij jongere generaties bekend, zoals Spring maar achterop, Daar bij de waterkant en Hoe je heette, dat ben ik vergeten. Hij zong ze zelf altijd met het grootste plezier en velen hebben zijn repertoire gezongen.
Eddy Christiani en John de Mol sr.
Christiani was in 1938 voor het eerst op de radio te horen met het orkest van John de Mol (de grootvader van John en Linda). In Nederland – en ook in Europa – was hij de eerste artiest die een elektrische gitaar bespeelt. .
In de oorlog verhuisde Christiani naar België omdat de Duitsers zijn liedje Ouwe Taaie (Yippy Yippy Yay) te Amerikaans vonden klinken. Kort na de oorlog speelde hij in verscheidene ensembles voor de geallieerde troepen in Duitsland waar juist ditzelfde Ouwe Taaie elke taalbarrière doorbrak. Eddy Christiani was populair in de jaren ’50 wat resulteerde in de eerste gouden plaat met zijn “Zeemanshart” (nog op 78 toeren).
Wat velen niet weten was dat Eddy een begenadigd jazzgitarist was. Bij het grote publiek was hij bekend als de zanger van het zogenaamde levenslied maar als hij de kans kreeg dat stortte hij zich op de jazzmuziek. Zijn jazzuitvoeringen op de elektrische gitaar werd door de echte jazzkenners dan ook zeker bewonderd. Hij speelde o.a. in het trio van de Tony Eyk en was altijd de uitblinkende gitarist in het programma van Willem Duys :Voor de vuist weg”
Eddy Christiani, Daniel Lohues, Boudewijn de Groot en Harry Muskee tijdens het Harpen Gala 2007.
Eddy Christiani en Daniel Lohues
Christiani werd diverse keren onderscheiden, onder meer met een Gouden Harp en de Edison Oeuvreprijs. Ook werd hij, vanwege het liedje Zonnig Madeira, ereburger van de stad Madeira.
De Eddy Christiani Award wordt jaarlijks uitgereikt aan gitaristen die hun sporen hebben verdiend in de internationale muziekwereld. In 2010 was Christiani daar zelf voorn het laatst bij aanwezig.
Eddy Christiani werd 98 jaar.
