Arendsoog

door | aug 23, 2017 | BLOG

Vroeger had je Arendsoog. Dan een hele tijd niets maar daarna kwam toch wel het duo De Baat en Reedijk. Wat kunnen de ouderwetse Arendsoogboeken toch een geweldige bron van inspiratie zijn. Regel voor regel verslond ik en als je dan achter het ouderlijke huis een fantastisch groot speelterrein hebt dan weet je het wel. Complete series Arendsoogboeken hebben we er gespeeld. Al moet ik bekennen dat we ook nog een tijdje Ivanhoe hebben gedaan. Dat was wat beter te spelen want daar hadden we de levende zwartwit tvbeelden als ondersteuning.

Het begon gewoon achter op de “wurf” en werd al een beetje spannend als we de smalle plank over moesten naar de tuinen. Daar was immers het grote en best wel gevaarlijke bos hoewel de fruitbomen van mijn vader toch meer uitzicht gaven dan het echte bos. Buurman Biesheuvel was met zijn kleine tractor een enorm leger en ome Jan Kruithof was de bewaker die op de uitkijk stond van het Robin Hoodkamp.

Op deze foto stond ik geposeerd met mijn medestrijder Leen de Baat. Het was fijn dat ze bij de familie de Baat met een aantal jongens waren. Leen, Piet en Anne de Baat hebben allemaal wel een rol gespeeld in de wildwest avonturen achter en rond de sloot en de tuinen daar achter. Maar ook Magda Kruithof, toch een echte meid, kon een grote rol spelen in de hachelijke wildwest avonturen. Magda was op haar best als ze op de uitkijk stond. Elk indianenleger zag ze van verre aankomen. Achter het kippenhok was de beste plaats voor nieuwe aanvalsplannen. Ja, die indianen zullen het niet snel vergeten al eindigden alle veldslagen eigenlijk gewoon altijd met de vredespijp.

Zo af en toe zie ik ze nog weleens voorbij schieten aan de rand van het dorp. Geschminkte jongens  met helmen en uniformen die daar hun videogames na spelen. Eng echt soms met veel plastic in de hand en rond “hun middel”. Toch heel wat anders dan de, met de hand gesneden, pijl en boog hoewel mijn pistool , gekocht op de Numansdorpse paardenmarkt, toch ook het nodige aanzien gaf. Tenminste als de klappertjes niet nat waren…

Man man…. wat was het gevaarlijk in die dagen.

KLEINE KUNST

KLEINE KUNST

Ik zal me de komende maanden dus veel meer gaan storten op de schilderkunst want er moet tenslotte toch brood op de plank komen nu de theaterfotografie voor een lange tijd niet mogelijk is. Gelukkig zijn er mogelijkheden via de website en zullen daar heel veel nieuw...

LOUIS VAN DIJK

LOUIS VAN DIJK

Onderstaande foto wordt dan plotseling een 'iconische' foto. Voor mij zijn het allemaal muzikale grootheden die hier bijeen staan. Louis van Dijk, Onno Krijn, Ramses Shaffy en Liesbeth List. Ze zijn niet meer onder ons. Ik hoop dat er ergens nu zulke mooie muziek...

GALERIE voorlopig DICHT.

GALERIE voorlopig DICHT.

DE GALERIE GAAT (voorlopig) DICHT. Ik kies voor veiligheid en dat betekent dat de galerie dicht gaat. De gezondheid gaat voor alles dus ik wil alle risico's vermijden dat we elkaar besmetten. De theaterfotografie ligt noodgedwongen al op z'n kont dus daar hoef ik ook...

NIET VOOR HET LAATST

NIET VOOR HET LAATST

Ik ben de laatste weken met de camera in het gezelschap van Rob de Nijs geweest. Zijn concerten volgde ik vanaf de bühne, vanuit de zaal en backstage. Ik zag bomvolle theaters dansen en klappen, zag ontroering en veel bewondering. Ook van mij. In de jaren '60 zag ik...

De reiziger….

De reiziger….

"Kijk, dat ben ik. De reiziger..... in m'n hoofd altijd op reis en met veel bagage" zei hij altijd. Vandaag is Theo aan zijn laatste reis begonnen. Zonder zijn bagage. Theo was fan van mijn werk. Zijn hele huis hing vol met 'Reedijken' en daarbij had hij een...

FIELDS OF GOLD –  KLAVERVELD

FIELDS OF GOLD – KLAVERVELD

Ik weet nog precies wanneer en waar..... In het theater van Jacques in Rilland fotografeerde ik de voorstelling van Leoni. Ik hou van dat mens en haar muziek. Arnold van Dongen speelde deze avond mee en met een gitarist van dit kaliber kan het muzikaal ook eigenlijk...