Het is vooral de trots dat bij mij overheerst nu de nieuwe cd en het boek van Rob de Nijs officieel gepresenteerd is. Ik mocht de fotografie voor de cd verzorgen, de voorzijde van het boek en het merendeel van de fotografie in het boek voor mijn rekening nemen. Het was een maandenlange voorbereiding met heel veel mailverkeer met foto’s over en weer. Uiteindelijk viel de keuze op onderstaande foto. Rob die met de arm omhoog achteruit kijkt. De één ziet er confetti in die de zanger strooit. De ander ziet er een gouden bekroning in voor de loopbaan van Rob de Nijs. Ik maakte de foto in het Oude Luxor in Rotterdam. Twee meter bij de zanger vandaan vanuit de coulissen.
© foto Jaap Reedijk
Er waren foto’s die in aanmerking kwamen voor deze cd en boekfoto’s. Van te voren wist ik al hoe ik deze avond zou fotograferen. Je weet dat er een afscheidstournee aan zit te komen en dat er een moment is dat het de laatste keer zal zijn dat men live van de zanger kan genieten. Met die wetenschap in het achterhoofd moest er een foto komen met een zanger die terug blikt. Met een zanger die vooruit kijkt, die zwaait naar zijn publiek, die weg droomt en die tenslotte alleen in het licht voor de laatste keer naar zijn publiek zwaait. Daar moest ik het mee doen.
Ik had ook de serie van het Amsterdamse Concertgebouw nog. Een paar weken eerder fotografeerde in in het theater Het Kruispunt in Barendrecht. Daar legde ik de basis voor een mooie serie maar de echte goede foto’s moesten in Rotterdam geschoten worden. Het resultaat wordt nu breed uitgemeten in de pers vertoond.
Na de serie in de theaters is daar plotseling de Coronaperiode. Alles ligt stil en de concertplannen gaan de ijskast in. De verwachte afscheidstournee is plotseling ver weg en iedereen beseft dat de foto’s in Rotterdam plotseling heel belangrijk geworden zijn. Voor het boek in ieder geval want Frank Jansen, de manager van Rob, is heel duidelijk. Er moeten veel foto’s van Jaap in het boek en voor de cd is de keuze al gemaakt.
CD Het is mooi geweest Rob de Nijs © Jaap Reedijk
De afgelopen maanden heb ik veel contact met Frank en ik krijg steeds meer bewondering voor deze muzikant. De bandleider en ook de manager en als ik hem mee maak zie ik duidelijk dat het belang van Rob altijd bovenaan staat. Vriendelijk maar resoluut neemt hij besluiten en alles gaat altijd via de manager. Dan komt de vraag van de platenmaatschappij of ik de persfoto’s wil maken voor de release van dit album en het boek. “Ja, natuurlijk” wil ik dat….
In de studio hoorde ik voor het eerst de nieuwe cd. Ik zag een Rob de Nijs met zijn ogen dicht elke muzieknoot opzuigen maar ik zag vooral een ontspannen en tevreden zanger. Dat kwam mooi uit want hier moesten de foto’s ook gemaakt worden. Vooraf was het duidelijk. Rob wilde gewoon op de foto zoals hij zich nu voelt en nu is. Geen gedoe. Gewoon lekker los in de kleding, vrolijk, baardje, gebruind.
In het begin van de jaren 70 fotografeerde ik hem voor het eerst. Daarna kwamen we elkaar bij verschillende evenementen tegen en Rob de Nijs is eigenlijk altijd een rol blijven spelen in mijn muziek en theaterfotografie. Het zijn fijne contacten en ik krijg altijd alle ruimte en vrijheid om te werken. Of dit nu in de kleedkamer, voor de bühne of vanuit de coulissen is. Hij weet dat ik er ben, dat hij geen last van me heeft en dat er het vertrouwen is. Een goede verstandhouding is altijd belangrijk en er gaat geen enkel beeld naar buiten zonder dat Rob en Frank dit onder ogen gehad hebben.
Fotograferen in de kleedkamer is altijd een beetje privé gluren. Ik heb er altijd moeite mee maar het levert vaak mooie beelden op. Soms ontkom ik er niet aan om er zelf ook op te verschijnen maar dat is er snel af te knippen. Hier laat ik ‘m bewust staan. Dit is het beeld. Een paar seconden en ik heb de foto. Wel altijd met toestemming al doen we dit al jaren.
De foto van zanger die afscheid neemt heb ik gemaakt. Toch heb ik deze bewuste foto nog niet geplaatst. In het boek staan heel veel foto’s die eigenlijk bij elk slotwoord of afscheidstournee gebruikt kunnen worden. Toch blijft die ene mooie foto nog even in de la want ik denk dat deze cd en dit boek geen afscheid zijn. De stem is nog zo goed. De “spirit” is er nog steeds en als de energie goed verdeeld wordt en de gezondheid het toe laat dan komt er best nog meer Rob de Nijs. Misschien niet meer op de podia maar ik hoop wel op cd.
Zijn recente televisie optreden heeft er enorm ingehakt. Niet in de laatste plaats door zijn openhartigheid. Het eerbetoon van zijn collega muzikanten, de liefdevolle aanwezigheid van zijn Jet en het aandeel van zijn trouwe muzikanten zorgen er voor dat de Nijs eindelijk de erkenning krijgt die hij verdient. Hij geniet ervan zoals wij genieten van zijn vriendschap en vakmanschap.
Ik ben dan ook heel erg trots dat ik de rol van fotograaf in mag vullen en ik hoop dat er nog heel veel mooie momenten mogen komen.
