Deze week fotografeerde ik de voorstelling van Joost Spijkers. Dat probeer je zo onopvallend mogelijk te doen. Lukt niet altijd. Op m’n kont, broeken slijten hard, schuif ik voorzichtig langs de toeschouwers naar beneden.
Dan zit je plotseling , zo laag mogelijk, naast de recensent. Even een korte blik van begroeting heen en weer. Ik probeer op zo’n moment de voorstelling zo voordelig mogelijk in beeld te brengen. De muzikant is immers ook mijn opdrachtgever en bovendien vind ik het ook nog eens goed. Maar hoe kijkt zo’n recescent er dan tegen aan? Dat bleef me toch wel bezig houden en mij natuurlijk niet alleen want ook de muzikanten zelf hopen op een goede recensie. De zaal moet tenslotte vol.
Dan krijgt deze voorstelling maar liefst 5 sterren en dat is niet mis want in welk vakje stop je deze voorstelling? Wervelend, van links naar rechts en muzikaal zo sterk…….
Hé, ik was er dus getuige van dat deze ***** opgeschreven werden. Zat er naast. Weliswaar diep in elkaar gedoken maar toch….. Welverdiend Joost Spijkers en band!
Kijk HIER voor de 5sterren recensie door Ruud Buurman in De Theaterkrant.
