De nieuwe generatie cabaretiers . De “verse” lichting theatermakers.
Op de Buhne, met de lichten er op en een microfoon voor het grijpen voelen ze zich soms onaantastbaar. Tenminste zo doen ze het overkomen. Zelfverzekerd en niet te beroerd om de hardste grap neer te leggen. Eigenlijk zoals het hoort.
Stevig in je schoenen staan. BAM er boven op. Snel reageren maar vooral jezelf blijven. Ik heb alle termen en “werkbeschrijvingen” al een keer voorbij horen komen.
Verlegen zat er niet zoveel tussen………
Hoe mooi vond ik het toen zondag, tijdens het feestje voor het 50jarig bestaan van het Haagse Theater PePijn, deze jonge cabaretiers voorzichtig lieten merken dat ze wel heel erg graag op de foto wilden met de gevestigde orde. Paul van Vliet, Youp, Brigitte Kaandorp….
“Jaap, kun jij dat regelen? Jij kent ze beter” kwam er een beetje schoorvoetend uit. Toen ik zei dat het wel wilde vragen kwamen er plotseling veel blije gezichten en kwam ook de vraag wanneer ben je gevestigde orde en wanneer behoor je nog tot de nieuwe lichting? “Oei, dacht ik. We hebben zoveel goede theatermakers in Nederland die hier eigenlijk bij moeten. Maar ja…. ze zijn nu niet hier”.
Youp zei direct “leuk, doen we” en ook Paul van Vliet vond het een prachtig idee. En zo maakte ik de legendarische foto…….. Voor elk plakboek. Aanstormend of gevestigd.
