Mijn herdenking van 4 mei was dit jaar niet in mijn woonplaats Middelharnis maar in Amsterdam. Ik ging Theater Na De Dam fotograferen in Theater Carré in Amsterdam. Een mooi initiatief dat weer eens duidelijk maakt dat dit herdenken op zoveel mooie manieren kan en vooral noodzakelijk blijft. De drukte van Amsterdam omhelst me ook op deze 4e mei totdat het 20.00 uur is.
Fietsers stoppen, mensen staan stil, een schipper laat zijn boot “uitdrijven” en zelfs de gillende ambulancesirene was er even niet (dacht ik). Mijn gedachten gaan even terug naar het moment dat ik schreef over mijn vader en de oorlog. Dat schiet zo even door je hoofd terwijl je om je heen kijkt en ziet dat ook anderen op het balkon van Carré de stad in turen. Ongrijpbare gedachten die herdenken.
Theater Carré loopt vol. De piste is rondom uitgelicht. Er staan blokken en muzikanten lopen “wat heen en weer”, bereiden zich voor maken een praatje en concentreren zich. Dan is het plotseling zwart wit en komt er anderhalf uur een gekleurde mening. Duidelijk. Heel duidelijk. Indrukwekkend. Het publiek is geraakt en de muzikanten zijn geraakt. Er gebeurt iets……….
In Carré lig ik nog weleens op m’n buik op de bühne. Nu lag ik op m’n buik op de trap en gelijk met de speelvloer. Dat geeft een bijzonder beeld op het geheel. Heel groots en tegelijk zo intiem omdat ik er met m’n neus boven op zit. In dit geval dus lig….. Ik ben nooit zo blij met achtergrond projectie omdat het vaak aan de foto teveel toevoegt en afleidt. Nu was ik maar wat blij dat de grote zwartwit beelden op de achtergrond zo direct de interactie en ontlading lieten zien. Voor mij werd het “een foto in een foto” die niets te raden overliet. Twee fantastische muzikanten die respectvol waren en zoveel ruimte gaven voor een indrukwekkende bijdrage van Adriaan van Dis. Als je dan zo mag gedenken, gesteund door de sublieme blazers, pianist en gitarist, dan weet je dat het zin heeft. De reacties na afloop waren even mooi als de avond zelf.
Dan lig je daar als fotograaf op je buik en ik denk alleen maar “Dit is iets bijzonders. Dit moet ik wel heel mooi vast leggen. Zo’n avond blijft legendarisch en maak je nooit meer mee”
Wat een dankbaarheid dat wij in vrijheid op deze wijze mogen gedenken.
Kijk HIER voor alle foto’s van deze avond.
