Ik had ze al zeker 40 jaar niet gezien en daar stonden ze plotseling bij mij in de galerie. Andre, de baltovenaar die mij altijd de bal door m’n benen speelde en waar ik onwijs van kon genieten als hij in het eerste elftal van S.S.S. schitterde. Ik hoopte altijd dat hij bij een grote club terecht zou komen. Ik vond ‘m de Cruijff van Klaaswaal. Toen ik uit het dorp wegging kwamen we elkaar niet meer tegen. Lenie, de dochter van de beste frietenbakker van de Voorstraat die ik me altijd lachend herinner. Al lang getrouwd en intussen ook niet meer in Klaaswaal woonachtig. Ze gingen weg met een mooi schilderij en vanmiddag kwamen ze terug. De schilderijen waar ze toen tussen twijfelden mocht ik nu inpakken.
Kijk, zoiets maakt me blij. Allereerst omdat ik jaargenoten van vroeger terug zie die eigenlijk geen spat veranderd blijken te zijn. Dat ze dan ook nog eens enthousiast zijn over mijn werk en dan tenslotte gewoon met drie grote schilderijen naar huis gaan… Mijn zaterdag is weer goed. Zo gaat het verleden gewoon door in het kleurrijke heden.
Oja……. die ene. Daar heeft ie al heel veel in gezien vertelde Lenie. Een stukje Afrika, de kleuren, de bloemen en dan dat nummer 14. Het nummer van Cruijff hé…… Zo is de cirkel weer rond. Dit werk, met nr. 14, hangt nu bij de Cruijff van Klaaswaal. Het andere doek dat mee ging heb ik gemaakt naar aanleiding van de teksten van Bram Vermeulen. Het heet “de wedstrijd”.
Ik bedoel maar……
