Ik fotografeerde deze week Janneke Jager en ik had een fantastische avond. Je hebt weleens van die voorstellingen dat het gewoon lekker gaat. Goed licht, de ruimte om te werken, een fijn theater en niet te vergeten een mooie voorstelling met een goede artiest. Zo’n avond dus. Ik had Janneke al een keer eerder voor de lens gehad en dat was al een aangename verrassing. Dan is het fijn dat een theatermaker het vertrouwen geeft en je vraagt om de voorstelling te fotograferen.
Tijdens het werk hoor ik eigenlijk maar een derde van wat er op de bühne gebeurt. Je let op heel andere dingen en toch staat deze voorstelling me nog goed voor ogen. Vraag me niet naar alle liedjes maar het geheel heeft indruk op me gemaakt. Een voorstelling als deze past bij me. Onderwerpen die dichtbij liggen, herkenbaar zijn en bovendien zo goed gebracht worden. Dit zijn dan ook de voorstellingen die ik later, zonder camera, nog een keer wil zien. Om dat andere gedeelte goed te kunnen beleven.
Ik geef nooit cijfers of sterren maar heb er zo af en toe wel de neiging toe. Ik zou dan ook met sterren willen strooien of als een ouderwetse schoolmeester de hoogste cijfers uit willen delen. Uitgebreid ontleden waarom de ene voorstelling wel en de andere niet daar begin ik niet aan. Het heeft met zoveel factoren te maken. Wat bij mij zeker mee speelt is de hele setting. Het decor, de kleding, de kleine attributen…… Het zijn voor een fotograaf net die kersen op de taart. Als er dan ook nog loepzuivere liedjes voorbij komen is die taart compleet.
Janneke Jager, ik ben fan. Niet alleen omdat ik mooie foto’s mocht maken maar ook om alles wat je doet. De veelzijdigheid, de gedrevenheid en vooral de eerlijkheid. Ga d’er maar eens staan met zo’n verhaal. Dan moet je stevig in je schoenen staan. Zelfs die waren mooi. Ik hoop dat men de moeite neemt om deze voorstelling te bezoeken, dat de theaters de moeite nemen om deze voorstelling te boeken. In het Westlandtheater in Naaldwijk zat de zaal vol. Zoals het hoort bij deze vakvrouw.
