JANNEKE JAGER podiumdier
De gedrevenheid van de mensen waar ik mee werk is een van de eerste zaken die mij altijd opvallen. Ik hou van theatermakers die er helemaal voor gaan. Die hun idealen altijd in het hoofd mee dragen en er, op welke manier dan ook, wel komen. Ik zeg altijd “is het niet links dan doen we het rechts maar het zal lukken”.
In JANNEKE JAGER herken ik veel. Ook zij vult de gaten om haar heen. Doet heel veel naast elkaar en probeert haar verschillende werkzaamheden zo goed te organiseren dat ze er een boterham mee kan verdienen want goed theater maken kost geld. En dat wil ze. Goed theater maken. Dat straalt er dan ook vanaf en wie haar volgt ziet dat ze er gewoon 24/7 voor gaat. Als je een passie hebt dan leef je daar voor. Ook tijdens je andere werk want je maakt niet alleen theater…. je bent ook theater.
Ik ontmoet het echte “theaterdier” die open en eerlijkheid uitstraalt en juist geen theater speelt als je met haar spreekt. Maar door alles heen merk je dat ze haar passie volgt. Leergierig, tot in de kleinste punten, denkt ze gedetailleerd hoe het plaatje van haar programma er uit moet gaan zien. Het beeld is er, nu de uitwerking nog.
Janneke is er ook eentje uit de stal van de Koningstheateracademie uit Den Bosch. Jammer dat ik haar gemist heb in de tijd dat ik de opleiding fotografeerde.
Ik ontmoette Janneke toen ik de voorronde fotografeerde voor het Camerettenfestival. Het was in Theater Walhalla in Rotterdam. Ik kende haar niet maar begreep wel dat ze al aardig naam maakte in het Utrechtse circuit en dat ze uit het noorden kwam. Dat hoorde ik niet direct maar de trots waarop iemand over Groningen praat en zingt verraadt natuurlijk veel. Bij Cameretten voel je op een gegeven moment wel of iemand ook echt door kan breken als cabaretier. Ik vond haar geen cabaretier maar hoopte wel op een doorbraak. De liedjes waren anders. De teksten waren anders. Uitleggen lukt niet echt maar ik voelde het wel zo.
Cameretten is het niet geworden voor haar maar ze maakte daarna wel een mooie voorstelling Femme Facade, een muzikale cabaretvoorstelling met het circus als metafoor voor het leven. Of ik haar fotografie wilde doen….
Ik fotografeerde dit mooie programma en zag m’n fotowerk terug op de cd. Een bekroning in de vorm van juweeltjes van liedjes. Die liedjes die doen het wel bij me. Potverdorie wat raken deze en wat een fantastische muzikanten staan er om haar heen.
En toen was daar Corona en alles lag plat. De voorbereidingen van Janneke waren grondig voor haar nieuwe programma. Het decor en de attributen zorgvuldig gekozen en de muziek stond als een huis. Dan is het natuurlijk enorm frustrerend als er geen mogelijkheid tot spelen is. Zeker als je weet dat je goed materiaal hebt en een publiek dat er op wacht.
Als dan de vraag weer komt om de publiciteitsfoto’s te maken dan zeg ik geen nee. Ook niet in de beperkte omstandigheden. Het waren 30 toeschouwers die in het Westlandtheater de Naald mochten maar die zaten dan ook erg vorstelijk in een sfeervolle setting. Daar zijn ze in Naaldwijk erg goed in. Voorzichtigheid overheerste maar Janneke straalde. Het Fantoomgeluk kon beginnen….
We zijn er aan toe.
